Oco maladia

immali

Lampu a Ispaneddu, est arrennegadu ca in google maps ant postu sos nùmenes giustos de sas biddas.

Narat isse, in sa Nuova Sardegna, chi paret una brulla, una de sas chi si faghent in sa die de su collionu, prima die de abrile.

E a pustis imbetzes narat chi est a beru, e chi no andat bene: comente faghet su turista a s’orizontare in custu burdellu de biddas numenadas in sardu?

E tzertu chi su male sardu est semper su de su culiparadismu, una pesta chi dae mai cantos annos non benit bene a ispèrdere.

Peschi pensamus a li ranci mudados in arantzos? A sas coloras mudadas in gravèllios? A su bentu malu de mare chi si mudat in bentu malu de corpus ca a unu li dolet sa bentre?

Nono, a nois nos podent pigare e fàghere su chi cherent, pigant sa limba nostra e la mudant a praghere angenu: e gasi comintzant e sighint cun sas costas nostras, cun su terrinu nostru, cun sa gente nostra.

E cando su dannu est fatu, tando naramus chi no andat bene, tando nos lamentamus de sos males, nos lamentamus chi non b’at traballu, chi in Sardigna pagamus su gassu a duas bias e si podet sighire meda.

Segnores e Segnoras: est su culiparadismu chi moet dae no nche àere tiradu sa limba e sighit cun su restu de sa bida.

Ma finas a cando nos at a agradare a istare gosi e a non nos difèndere a pare amus a sighire a istare gasi, ca gasi nos cherimus.

E àsiu nd’amus a cummentare in su situ de su giornale, ca si sos cummentos no agradant b’istant pagu a nche los tirare.

E a culu paradu, b’abarramus totu.