Sèberos de Sarvadore Serra leados dae s’òpera “Isposòriu de sàmbene. Tragèdia in tres Atos e sete Cuadros” de Federico García Lorca traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).
Inoghe non colant. Su sonu ‘e su riu
at a istudare cun sonu de truncos
s’isgarradu bolu de sos tzìrrios.
Inoghe at a èsser’ luego. So istraca.
Aberint sas càssias e biancos filos
isetant in terra ue s’alcova
corpos pesosos a tzugru feridos.
Non s’ischidet pugione e s’abrina,
regollende·si in coa lamentos tristos,
fuat cun issos peri nieddas comas
o ddos interret in su modde limu.
(Ispassentziada)
Cussa luna, cussa luna!
Essit sa Luna. Torrat sa lughe forte in colore de chelu.
Luna – Sunt benende. A chie in sa caminera e a chie in su riu.
Como illùghero sas pedras. It’est chi cheres?
Pedidora – Nudda.
Luna – S’àera si faghet aspra, tenet dòpiu filu.
Pedidora
D ae lughe in su corpete e iscànsia sos butones,
ca poscas sas resòrgias già ischint su caminu.
Luna
Ma ch’istentet meda a mòrrere. Chi su sàmbene
mi pòngiat in pòddighes su sùrbiu suo finu
Sas baddes de chinisu meas giai si nd’ischidant
bramende custa funte de tzurru tremutidu!
Leave a comment