Sèberos de Sarvadore Serra leados dae s’òpera “Isposòriu de sàmbene. Tragèdia in tres Atos e sete Cuadros” de Federico García Lorca traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).
Essint. Dae s’iscrariada a manca essit sa Luna. Sa Luna est unu linnajolu giòvanu de cara bianca. S’iscena leat unu lugore forte in colore de chelu.
Luna
Tzisne redundu in su riu,
ogru de sas catedrales,
albore farsu in sas fògias;
so; non si nch’ant a fuire!
Chie si cuat! Chie singurtat?
In sa malesa de s’adde?
Sa luna lassat s’istocu
in s’àera in bagantes
chi sende minetza de prumu
tramat dolore ‘e sàmbene.
Aberide! So ghiddiada
peri bidros e corrales!
Iscoberide sos coros
pro mi pòder’ callentare.
Tèngio fritu! Su chinisu
meu ‘e metallos sognantes,
chircat sa punta ‘e su fogu
peri àndalas errantes.
Però mi giughet su nie
a subra ‘e pala ‘e diamante
e m’annegat aspra e frita
s’abba ‘e paule istagnante.
Ca custu note ap’a tènner’
in sas trempas ruju sàmben’,
e sos giuncos agrupados
in sos pees de s’àera andantes.
Leave a comment