Gherra cun Uniss? Una chistione de egemonia

Gherra cun Uniss? Una chistione de egemonia

L’amus cumpresu totus, como. Sa gherra cun Uniss, s’Universidade italiana de Tàtari, est petzi una chistione de egemonia. Su Movimentu linguìsticu in custos annos at cumpridu unu tretu mannu de afortigamentu de sas fortzas suas pro more de sos piano triennales gasi comente sunt istados aplicados. E finas a como custu s’est bidu pagu finas pro ite sos giornales e sos mèdios non dant visibilidade meda a sas fainas nostras.
Duncas cando sas pretesas de fàghere una polìtica linguistica a sa sèria sunt cròmpidas finas a tocare sas busciacas de sos professores, issos etotu si nde sunt abigiados totu paris chi b’aiait carchi cosa de nou. E chi fiat forte e bene irraighinadu.

Su Movimentu Linguìsticu, gasi naradu. E duncas, comente at ispricadu bene meda Antoni Gramsci, unu setore chi fiat istadu semper suta s’egemonia de sos acadèmicos chi faghiant, cun su dinare de sa polìtica linguistica, totu su chi cheriant (foras de sa limba), como totu in una s’est agatadu in gherra a trivas de pare.

Su Movimentu Linguìsticu est a tretu de nde leare s’egemonia a sos acadèmicos si issos non si fritint a una polìtica linguistica sèria in possa a su sardu.

Sos egèmones betzos no ant agradessidu. Tando, est cumintzada sa delegitimatzione de totu sa polìtica linguistica de sos pianos triennales regionales, bogada a campu cun positziones polìtica de su farsu sardista (pro cantu tempus?) Paolo Maninchedda e de su Retore de s’ateneu tataresu Attilio Mastino. Sa punna fiat cussa de nde imbolare
totu a terra: pianos, diretore, polìtica linguistica, movimentu. Ca ischint chi dae su 2008 a in antis s’est triballende meda. E bene. Comente semper dae trinta annos a custa ala però sos innimigos de sa limba si sunt presentados comente “amigos” pessende chi sa gente giugheret galu aneddos in su nasu o pingiadas in sas origras.
E tando si sunt leados a imbentos gherras neulosas contra sa Lsc e sas àteras limbas de Sardigna, faghende crèere chi b’aiat disacatos chi imbetzes non b’at. Calicunu b’est rutu puru in sas trampas, mesche sos chi non faghent polìtica linguistica pessende a su bene de sa limba, ma chi chircant su male de sas pessones cun s’isetu chi sa morte de àtere
chèrgiat nàrrere s’avantzamentu pro isse.

Tristos rimitanos semper prus a sa sola. Traitores de sos bisos issoro etotu. S’ant a agatare semper prus a sa sola contra a su movimentu de sa limba chi imbetzes diat èssere sa domo issoro. Ma comente faghent a si amogare cun acadèmicos chi sunt a manera crara contra a sa limba e a calesisiat polìtica linguìstica?

Sa parte manna de su Movimentu Linguìsticu at imbetzes respostu bene e at cumpresu chi sa gherra pro s’egemonia est cròmpida a una bortada de importu.

Chie at a bìnchere semus nois, non tzertu issos. Nos podent rallentare de seguru, ma frimmare nono. Mancu si mutint su tiàulu a gherrare.

Los amus a cugutzare de birgòngia.

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *