Un’idea de donu pro Nadale pro chie de limba sarda nde cumprendet a beru. Est sa versione in sardu de Pòju Luadu de Maria Giacobbe, acumprida dae Giagu Ledda, sardu chi istat in Bartzellona. Su romanzu s’isvilupat a inghìriu de una figura tzentrale, Ciro, òmine lìberu, rebelde, idealista, cultu. Oramai betzu, mesu malàidu e biudu, at detzisu de torrare a Pòju, tzitade in ue est nàschidu, logu immaginàriu de un’isula immaginària.
Su nùmene ufitziale est Pòju, comente si connoschiat dae tempos antigòrios su logu in ue s’agatat, pro sa presèntzia de unu poju probianu; su sarcasmu de sa gente però b’at annantu Luàdu, Pòju Luàdu duncas, ca su logu como est avelenadu dae sa modernidade male incasciada. Ciro istat in una domitedda, faghet vida retirada, s’agatat cun paga gente; leghet però e iscriet, comente at semper fatu. Cando non cando retzit sas telefonadas de Gala, sa nebode chi isse at pesadu e educadu paris cun Lucia, sa mugere, e de Gervasa, iscrupulosa e puntuale che su destinu.
Su romanzu est caraterizadu dae bundàntzia de metàforas, categorias chi servint pro analizare su presente: incumentzat cun unos pitzinnos chi leant a crastu unu cane, metàfora de angaria e violèntzia contra a un’èssere solu e dèbile e sighit cun sos fogos peri sas campedas, sìmbulu de destruidura e de iscunfortu e s’acabat cun unas paràulas de allìviu “Giai fiat ora!”, riferidas a sos tronos chi annùntziant abba, s’abba chi at a sabunare totu sa brutura in cussa bidda luada.
Finas in custu romanzu Maria Giacobbe cheret trasmìtere a sos letores sas cunvintziones fortes suas, de dinnidade e de libertade, sas matessi chi teniat giai dae pitzinna e giovanedda.
In custa editzione, de EDES, su romanzu est presentadu cun su testu originale a fronte e sa tradutzione in sardu de Giagu Ledda.
Leave a comment