sèberos de Sarvadore Serra
leados dae s’òpera Max Havelaar: est a nàrrere “Sas astas de su cafè de sa Cumpangia de Cummèrtziu olandesa”
de Multatuli (Eduard Douwes Dekker) traduida in sardu dae Antiogu Cappai Cadeddu
e publicada dae Condaghes in su 2014.
Custu Sjaalman faghet una bella iscritura… pensaia deo. Prus de totu, fiat bestidu a sa pòbera e no ischiat nemmancu it’ora fiat… Comente diat andare si deo li dia dare su postu de Bastiaans? Tando li dia nàrrere de mi tratare de “Sennore”, ma custu giai lu diat cumprèndere dae se, ca unu sutapostu non podet dare su “tue” a su mere, e chi lu diat finas agiuare a li sarvare sa vida. Issu diat cumintzare cun bator o chimbighentos fiorinos – Bastiaans nostru finas issu at traballadu annos meda in antis de nche pigare a setighentos fiorinos – e deo aia fatu un’òpera bona. Emmo cun treghentos fiorinos issu diat pòdere cumintzare, ca, sende chi non tenet esperièntzia de cummèrtziu, diat pòdere bìdere su primu tempus de su traballu comente tempus de imparu, cosa giusta a beru, ca issu non si podet pònnere in su pianu de cussos chi sunt annos e annos traballende in sa dita. Deo so seguru chi diat èssere cuntentu cun dughentos fiorinos. Ma non mi sentia tranchillu pensende a su cumportamentu suo. Giughiat un’isciallu in palas. E sa cosa peus est chi deo no ischia nemmancu in ue istaiat.
Leave a comment