de Sarvadore Serra –
Sos programas iscolàsticos ministeriales negant s’istòria de Sardigna.
Si la cherimus connòschere nos devimus lèghere sos libros chi ant iscritu unas cantas pessones de bona voluntade. Una de custas est Pietro Maurandi chi, in su 2008, at publicadu cun CUEC “ LA RIBELLIONE E LA RIVOLUZIONE. Sardegna spagnola e piemontese”. In custa òpera issu ponet a cunfrontu sas cuntierras de su Seschentos, chi ant tentu su mamentu prus crìticu in sas mortes de su marchesu de Làconi e de su vitzerè Camarassa, e sos eventos rivolutzionàrios de su Setighentos, chi ant bidu sa gherra de Giuanne Maria Angioy contra a piemontesos e feudatàrios.
Custas acuntèssidas istòricas tenent unu parallelismu chi est una cosa de non pòdere crèere, una simigiàntzia manna de sos programmas polìticos e de sos cumportamentos de sos protagonistas printzipales. Duncas sos rebelles de su Seschentos, chi sunt andados contra a una monarchia ispagnola bona petzi a pedire dinare sena dare nudda a càmbiu, sunt sos predetzessores de Angioy. Custa est sa tesi fundamentale de su libru, chi cunfrontat s’andamentu de sas duas acuntèssidas e narat chi sas gherras de sa Sardigna “ispagnola” non sunt istadas nen corporativas nen provintziales, ma – che a sas de sa Sardigna “piemontesa”, mancari, est craru, cun sas diferèntzias lògicas de cuntestu – ant sighidu su filu de sas ideas e de sos movimentos chi curriant in Europa.
Su fatu istat chi sa Sardigna “piemontesa” est istudiada e connota meda, cando chi sa Sardigna “ispagnola” est inghiriada dae una nèula ispissa, in ue petzi cada tantu si resessit a crarire elementos particulares.
Si amus a istudiare comente si tocat sos eventos de su Seschentos, amus a connòschere mègius sos anneos e sas peleas de sa Sardigna “ispagnola” pro tènnere, in fines, una visione prus crara e sientìfica de su tempus coladu.
Leave a comment