Sa de V domìnigas de Pasca manna
Evangèliu segundu Giuanne [Gv 13,31-35]
Cando Giùda fiat èssidu, Gesùs aiat naradu: «Imoe su Fìgiu de s’òmine est istadu glorificadu in issu. Si Deus est istadu glorificadu in issu, Deus e totu dd’at a glorificare dae parte sua e dd’at a glorificare luego.
Fìgios, ancora pro pagu apo a èssere cun bois. Bos dono unu cumandamentu nou: Chi bos ameis sos unos sos àteros.
Dae custu totus ant a ischire chi seis sos discìpulos meos: si ais amore sos unos pro sos ateros».
Cummentu
S’Evangèliu de oe ddu podimus cunsiderare che a unu testamentu de Gesùs e custu testamentu est su cumandamentu suo: “amade.bos is unos is àteros comente deo bos apo amadu”. Cun s’Evangèliu de Giuanne Gesùs curregit a is àteros evangelistas: su prus mannu de is cumandamentos no est su de amare a Deus e a su benidore, ma su de amare a su benidore pro mèdiu de s’amore chi amus retzidu dae Deus. E custu no est cussu chi diat pòdere lòmpere dae sa simpatia, dae sa virtude, dae un’ischera, dae una pelea o dae una cale si siat dimensione psico-sotziologica positiva chi podimus nàrrere genericamente umana, ma semus chistionende de s’amore chi lompet dae su Cristos: ca est custa s’ùnica genia de amore chi podet prenare su coro de cada òmine e chi a pustis cada òmine podet isparghinare a bia a is frades suos e is sorres suas.
(rubrica a incuru de Alessandro Dessì)
Leave a comment