Evangèliu segundu Giuanne [G 20, 19-31]

 Su merie de cussa die, sa prima de sa chida, mentres chi is ghennas de cussu logu a in ue istaiant is  discìpulos abarraiant tancadas pro timoria de is Giudeos, lompiat Gesùs, istaiat in mesu a issos e ddis naraiat: «Sa paghe siat cun bois! ». Naradu custu, ddis mustraiat is manos e su costàgiu. E is discìpulos gosaiant bidende a su Sennore.

Gesùs ddis aiat torradu a nàrrere: «Sa paghe siat cun bois! Comente su Babbu at mandadu a mie, a sa matessi manera deo etotu mando a bois». Naradu custu, sulaiat e ddis naraiat: «Retzide s’Ispìritu Santu. A is chi  ais a perdonare is pecados ant a èssere perdonados. A is chi  non ddos ais a perdonare, ant a abarrare non pedonados».

Tomasu, unu de is Dòighi, chi naraiant Didimu, non fiat cun issos cando fiat bènnidu Gesùs.  Ddis naraiant is àteros discìpulos: «Amus bidu a su Sennore!». Ma issu ddis aiat naradu: «Si non bido cun is manos suas su sinnu de is craos e non pòngio su pòddighe meu in su costàgiu suo, deo non creo».

Oto dies a pustis is discìpulos fiant torra in domo e ddu aiat cun issos Tomasu etotu. Lompiat Gesùs, a ghennas tancadas, istaiat in mesu a issos e ddis naraiat: «Sa paghe siat cun bois!». A pustis aiat naradu a Tomasu. «Pone a inoghe su pòddighe tuo e mira a is manos meas; tira a sa manu tua e pone.la in su costàgiu meu; e non sias dudosu ma creente! ». ddi aiat respòndidu Tomasu: «Sennore meu e Deus meu!». Gesùs ddi aiat naradu: «tue as crèdidu ca as bidu; biados is chi no ant bidu e ant crèdidu!».

Oto dies a pustis is discìpulos fiat torra in domo e ddu aiat cun issos Tomasu etotu.  Lompiat Gesùs e is  discìpulos fiant presentes. Gesùs aiat fatu medas àteros sinnos chi no istant iscritos in custu libru. Ma custos sunt istados iscritos de manera chi creais chi Gesùs est su Cristos, su Fìgiu de Deus,e ca, creende, apais sa vida in su nùmene suo.

(a incuru de Alessandro Dessì)