Su Sindacadu de sa Natzione Sarda: pro una limba e un'iscola sarda

Su Sindacadu de sa Natzione Sarda, in una nota a pustis de un’auditzione cun sa de oto commissiones de su Consìgiu Regionale de sa Sardigna, ponet pro iscritu sa rechesta de una lege regionale in pitzu de un’iscola chi punnet a sa promotzione de s’identidade de apartenèntzia a sa comunidade sarda, pro li donare gasi un’unidade de pòpulu.
S’ispera est duncas a cròmpere dae inoghe a pagu tempus a una lege cun unu testu aunidu cunforma a sos tres disegnos de Lege Nr. 228 de su 19 de santandria de su 2010, sa nr. 260 de su 1 de martzu de su 2011 e sa nr. 305 de su 5 de austu de su 2011.
In su documentu de su CSS resurtat de importu mannu pro sa limba sarda su puntu nùmeru duos:
“L’altro pilastro deve essere la valorizzazione del patrimonio storico, culturale e linguistico della Sardegna, riaffermando che la nostra è una civiltà millenaria e che la limba sarda è una vera lingua studiata in tutto il mondo, protetta dalla Legge Reg. le N°26-97, dalla Legge Naz.le N°482 del 15 dicembre 1999 , dalla Convenzione ONU e dalla Carta Europea delle lingue minoritarie in via di recepimento da parte del Parlamento Italiano che aveva escluso scandalosamente dalla menzione, con grandi proteste delle nostre Istituzioni e Comitati pro sa Limba sarda, proprio le lingue sarda e friulana. Notizia di oggi la Commissione competente ha riaperto i termini e la possibilità di presentare emendamenti a detta Carta Europea. Facciamo appello a questa Commissione e alla Giunta Regionale perché agisca tempestivamente a tutela della nostra lingua, che non può essere oggetto puramente economico della Spending Review.”
Sa rechesta de su CSS, posta paris cun sos documentos subra de sa limba sarda (a òrdine de tempus) de IRS e de su PSD’AZ, mustrat chi su bisòngiu de su sardu chi sa sotziedade tenet est intrende semper de prus in su capimentu e in su sentidu de sa polìtica regionale. Una crèschida manna, a pustis de annos de “ismèntigos” malitziosos, de ideas mono-linguìsticas e de polìticos cori-moddes. No est tempus de torrare in palas, ma est tempus de atrivire: chie at atza at parte.