Dominica 18 de Santu Andria, S’ufìtziu de sa Limba Sarda de sa Provìntzia de Nùgoro at presentadu, in sa Crèsia de Nostra Sennora de sa Soledade, Paràulas de Gràssia: unu reading literàriu, intramesadu dae sos càntigos de sa Cunfraria de Santa Rughe de Nùgoro, bogadu dae unu sèberu de su romanzu de Gràssia Deledda: Sa Crèsia de sa Soledade.
Mariantonietta Piga, diretora de s’ULS de sa Provìntzia de Nùgoro, at espressadu a ite a custa faina l’ant postu custu nùmene, gioghende in su significu de sa paràula gràssia, e de su chi cheret nàrrere pro sa religione cristiana, e su nùmene de s’iscritora famada nugoresa.
Micheli Pinna, diretore scientìficu de s’Istitutu Bellieni, faghende un introduida at naradu chi: “Sos cuntzetos e sos sentidos chi sunt intro sas paràulas de Gràssia Deledda sunt totu sardos, ma issa no at tentu sa manera, e forsis sa boluntade de iscrìere in sardu, su mundu chi cheriat espressare Gràssia Deledda, non si podet cumprèndere sena sa limba sarda, e difatis cun sas bortaduras fatas in Sardu, e ammento pro totu sa de Serafinu Spiggia, paret belle de nch’èssere prus intro de sos romanzos, intro de sos logos, intro de su tempus: forsis sunt finas megiorados.”
A pustis sos operadores de sos Servìtzios Linguìsticos territoriales ant lèghidu, cada unu in sa variedade sua, su cantu chi at bortadu.
Totu sa gente chi b’est suprida, at pòidu lèghere sas bortaduras in sa norma de referèntzia, e ascurtare, e cumprèndere chi cadaunu la leget a sa manera sua, che a cada limba de su mundu, che a una limba NORMALE.
E est sa matessi limba chi nc’ant furadu a Gràssia Deledda, chi pro contare sos logos, su tempus, sas costumàntzias suas, at dèpidu iscrìere in una limba chi non rendet onore a su mundu suo.
Paràulas de Gràssia est sa de duas bias chi si faghet, sa prima borta s’ULS l’at fatu in Orosei in sa Crèsia de su Remediu.
