Sa làcana chi partzit sa Sardigna est neghe de sos che a Blasco

Sa làcana chi partzit sa Sardigna est neghe de sos che a Blasco

de Mauro Piredda

lacana

Torramus a sa làcana. E a sas paràulas de Blasco Ferrer in s’Unione de eris: «s’istòria de sa limba at creadu duas macrovariedades: sa campidanesa, chi at giai s’istandard suo, e sa logudoresa, chi si lu podet fraigare». Cosa betza e nòdida.

Ma si est cosa betza e nòdida devimus nàrrere chi sa natzioni campidanesa non naschet in reatzione a sa Lsc comente si leghet in sos decraros de sos caddos pitzigados dae sa sedda.

Su cuntzetu de natzioni campidanesa (sena cunsiderare s’efetivu e pùblicu cumpartzimentu de su matessi) naschet comente evolutzione a sa partzidura fata dae sos istudiosos che a Blasco. B’at pagu de ite imboligare.

In unos cantos artìculos pregontaìamus: «chie at a sestare sa làcana?». Si andamus in google maps e proamus a buscare sas indicatziones istradales insertende una bidda in fatu de s’àtera sighende s’elencu propostu, nde essit a campu una Sardigna truncada in duos cantos. In suta de sa làcana si diant dèvere impitare “is arregulas”. In subra s’istandard chi galu non s’agatat o sa Lsc (chi segundu is arregulistas est su logudoresu).

Lassamus a banda, pro como, comente diant dèvere partzidos sos impitos (a manera automàtica, lassende seberare sa populatzione…).

Pro como naramus chi, sigomente su cuntzetu de làcana est cumpartzidu publicamente, comente nos mustrat chie nos narat chi «Abbasanta nch’est in subra de issa», at pagu sensu a acusare sos partigianos de sa Lsc de àere pesadu unu abbolotu contra a unu pro iscùdere totus cantos.

Sas positziones sunt legìtimas.

Duncas leade•bos sas responsabilidades!