Is dies chi s’incùrtziant, is rùndines chi comintzant a si nche mòvere, sa gente chi faghet o assentat linna, is comitados chi sunt ammanitzende is festas marianas, s’ària agigu prus frisca… Totus sinnales chi s’istiu est comintzende a nos saludare. At a bènnere s’atùngiu, e posca s’ierru cun sa maja sua. E cun is caratzas, a nos mustrare su ligòngiu intre su carrasegare sardu e sa mama terra. Su chi amus bidu – o lèghidu in is giornales – in custas dies non mustrat imbetzes una violèntzia culturale chi nos depet pònnere a meledare ca non nche semus a tesu meda dae sa filosofia de “Sardinia Sardinia”. Cosa mala a bìdere Mamuthones e Issohadores, Boes e Merdules, Turpos e àteras caratzas peri is carreras de cale si siat bidda turistica in festa faghende ispassiare is istràngios. Unu dannu a su carrasegare e a su significu suo, ma finas unu dannu a is turistas. Gasi faghende li semus narende a si nche abarrare in domo issoro in ierru e a bènnere petzi in istiu ca tantu l’amus a fàghere a bìdere totu cantu – a cantos – a pustis de si nd’àere bogadu sa rena dae is mudandas. Chi bi meledent bene is amministradores, mescamente is assessores a sa cultura e a su turismu. Ca custu est folclorismu de sa peus calidade. Custa est sa Sardigna oe: o est jazz (lassende a banda su chi at chertu nàrrere jazz pro is afroamericanos) o est folclorismu (e mai manchet “il porceddu”). E chie si nd’afutit de sa traditzione massajina de su carrasegare? Ma finas de su cantu a tenore chi cun sa “boghe ‘e ballu” no at isetadu sa bènnida de su sonete pro fàghere ballare sa gente; de su ligòngiu intre cantu a tenore e poesia iscrita e a bolu; de sa limba sarda belle mai presente in custas manifestatziones?
Leave a comment