Franciscu Sedda: Sa Die chi siat sa de una Natzione ospitale

Franciscu Sedda: Sa Die chi siat sa de una Natzione ospitale

Sedda1225467_10150184357028024_6822077_n

S’assessora de s’istrutzione pùblica Claudia Firino at propostu de dedicare Sa Die de sa Sardigna 2016 a sos migrantes chi movent dae e lompent in Sardigna. Franciscu Sedda, segretàriu natzionale de su Partidu de sos Sardos est intervènnidu in contu de custa chistione e amus detzisu de lu tradùere e publicare. Lu ringratziamus.

Lego dae una punta de billete de s’Assessora Claudia Firino chi su filu ruju de sas fainas pro “Sa Die de sa Sardigna 2016” at a èssere su tema de sa migratzione.

 Narat s’Assessora: “Sardos peri su mundu, chi giughent a fatu s’identidade issoro e l’intritzant a culturas e traditziones de àtere, in terras in ue arrimant su bagàlliu issoro e a s’ispissu ponent raighinas. E tzitadinos noos de s’Isula, popolatziones chi in Sardigna ant agatadau amparu e domo che a fìgios de ànima. Diat chèrrere chi sa festa de ocannu siat un’oportunidade a tales chi generatziones noas e betzas si potzant identificare e connòschere in su passadu issoro pro nche colare sos desafios noos chi s’ìsula depet iscaretzire in Europa, in sa beste sua de terra ospitale e solidale cun sos pòpulos chi istant in su Mare Mediterràneu”.

M’agradat. Est unu tema umanamente artu cojuadu cun unu meledu – chi podet èssere finas fùrridu – su chi sa Sardigna e sos sardos sunt istados, sunt e cherent a èssere. Comente terra, comente pòpulu, comente…  Acò, sa chistione est sos puntinos de sospensione.

 Sa Die est naschida comente festa natzionale de su pòpulu sardu. Non in su testu de lege ebbia de su 14 de cabudanni de su 1993, comente a s’spissu càpitat in su logu nostru chi dat passiones a mindigu, ma mesches in su dibàtitu chi at fatu nàschere custa festa etotu. Semper e cando, colados sos primos annos de tzelebratziones ispetaculares, in su tempus, sa gerronada de su 28 de abrile est divènnida s’iscòticu pro faeddare de totu foras chi de sos significados, passados e presentes, de sa Sarda Rivolutzione. E galu prus pagu de s’idea de soberania de sa Natzione sarda in su passadu, in su presente e in su venidore.

 Tando, sas mancàntzias de annos non si torrant a cuberare in una die, ma creo chi non bi siat die in sa cale non si potzat torrare a comintzare a cuberare su tempus pèrdidu.  Pro custu creo chi siat pretzisu un’isfortzu pro bogare a campu a manera esplìtzita s’elementu natzionale implìtzitu in su filu ruju intessidu dae s’Assessore: chi diat èssere sa Sardigna che a Natzione ospitale, chi at fatu crèschere sa cuscèntzia natzionale sua in sos dolos de su Disterru.

Sedda21915507_119681923023_6998468_n

Semper e cando, no est forsis in su disterru de Frantza chi Giuanne Maria Angioy, s’òmine sìmbulu de cuddos eventos, bogat a campu s’esigèntzia de fraigare una Repùblica de Sardigna? No est forsis dae su disterru, custa bia volontàriu, chi in cussa purrata dolorosa, Domenico Alberto Azuni iscriet unu sàgiu indiritzadu a su Parlamentu Sardu e dedicadu a sa felitzidade de sa Natzione? No est forsis dae su disterru chi Frantziscu Cilocco e Frantziscu Sanna Corda si pensant de torrare a sa pàtria pro declarare “Ugualidade e libertade: In nùmene de su Pòpulu e de sa Sarda Natzione”?.

 Acò, non diat èssere male a ammentare chi si oe semus una Natzione ospitale cun chie si nche fuet dae sas gherras e dae sa mancàntzia de libertade est finas ca sos eventos chi tzelebramus su 28 de abrile nos contant de deghinas e deghinas de patriotas sardos fuidos dae Sardigna pro trantzire s’opressione e sa repressione de su regime sabàudu.
E galu non diat èssere malu a ammentare chi, si a cussos disterrados nd’at sighidu unu muntone de àteros, pro cajones chi parent econòmicas meras e sìncheras, est ca cussa emantzipatzione truncada, cussa autodeterminatzione reprimida a sa fine de su Setighentos at lassadu sos sardos suta unu de sos regimes feudales prus feos, fiscales, burocràticos chi galu a dies de oe nde semus paghende su preju. Mentres s’Europa avantzaiat, sos itàlicos Savoia lassaiant sa Sardigna in s’astragu de s’istoria issoro rimitana.

In su mentres però, mentres nois nos fughiaiamus, àteros nos istrangiaiant. Pro primos in Còrsica.  Comente non pensare tando a custa cointzidèntzia istòrica? A custa Die dedicada a Su Disterru e a s’ospitalidade, a sos sardos betzos e noos, de eletzione e de atzione, como chi semus torrende a fraigare ligàmenes cun sa Còrsica e semus progetende una setziada in pare de sos duos Parlamentos in Casteddu, su 28 de abrile de ocannu?

Sedda3untitled

 Leamus su bentu de s’istòria. Faghimus.nos fortes de sa capatzidade nostra de acasàgiare, finas in sas dificultades, chie patit prus de nois dende-li sa possibilidade de divènnere sardu. Faghimus-nos fortes de sa capatzidade de donare valore a sos disterrados nostros, isparghinados peri su mundu, mancari chi siant perfetamente integrados, ma chi non l’acabant de bisare sa pàtria issoro chi est a tesu, de agiuare sas peleas istòricas suas, de traballare pro sa recuida.  Faghimus-nos fortes de s’amparu pare pare chi semus torrende a fraigare cun sa Còrsica, pro torrare a dare fortza a sas istitutziones nostras e su ruolu nostru in su Mediterràneu e in Europa.

Faghimus.nos fortes de s’istòria nostra de Natzione, ospitale e inclusiva cun sos dèbiles, pronta a si pesare contra a sos potentes chi cherent furare a persones e pòpulos libertade e deretos.

Diat pòdere èssere una Die noa, una die galana. Assessore non depimus pèrdere s’ocasione.

A in antis!
Franciscu Sedda
Segretàriu Natzionale Partidu de sos Sardos

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *